بطور کلی استفاده از دستگاه های مکانیکی (شامل غذاده های مطالبه ای و خودکار) در مقایسه با غذادهی دستی، دارای مزایا و معایبی است. از مزایای غذادهی به روش دستی، میتوان به امکان بررسی و کنترل ماهی در حین غذادهی و مشاهده عکسالعمل ماهیان نسبت به غذا اشاره کرد. استفاده از دستگاههای غذادهی مکانیکی دارای مزایایی از جمله: امکان غذادهی در ساعات معین، امکان پخش یکنواخت غذا، غذادهی در هر ساعت از شبانه روز و امکان غذادهی در فواصل بیشتر می باشد. از معایب دستگاههای خودکار غذادهی، میتوان به گران بودن و امکان غیر دقیق عمل نمودن آنها اشاره نمود. مخازن مورد استفاده برای پرورش ماهیان خاویاری از جنس فایبرگلاس، بتونی گرد و هشت ضلعی در ابعاد مختلف و حداکثر در حدود 75 متر مربع (به طور معمول 50-30 متر مربع) میباشند. البته غذادهی دستی حوضچههای پرورش ماهیان خاویاری و ماهیان سردآبی به دلیل مساحت کمتر، آسانتر از غذادهی به استخرهای پرورش ماهیان گرمابی و میگو میباشد. با این وجود، نیاز به مقادیر متفاوت غذا برای حوضچههای مختلف و در برخی موارد نیاز به دفعات زیاد غذادهی، کار غذادهی با دست را دشوار میسازد. در استفاده از دستگاههای مکانیکی جهت تغذیه ماهیان خاویاری، هزینه نسبتا زیاد خریداری دستگاه، اصلیترین عامل محدود کننده میباشد. استفاده از غذادههای خودکار جهت تغذیه لارو ماهیان خاویاری با استفاده از غذاهای زنده (ناپلی آرتمیا)، غذاهای فرموله شده و حتی جهت مصارف پیشگیرانه بهداشتی توصیه شده است. عقیده بر این است که استفاده از غذادههای خودکار، دقت غذادهی را در این مرحله حساس، در مقایسه با روش دستی افزایش میدهد.
)