در سال های اخیر، استفاده از بیوفلاک به عنوان یک روش پرورشی برای حفظ کیفیت آب، کاهش هزینه غذای مصرفی در محیط پرورش و به حداقل رسانیدن تخلیه پساب به اکوسیستم آبی مورد توجه قرار گرفته است. بیوفلاک ترکیبی از باکتریها، جلبکها، پروتوزوآ، پلانکتونهای جانوری، مژه داران، تاژکداران، قارچها، روتیفرها و سایر موجودات آبزی است. بنابراین بیوفلاک سیستمی است که با استفاده از بیوتکنولوژی میکروبی، مواد سمی مانند اجزای نیتروژن را به یک محصول مفید در پرورش آبزیان تبدیل می کند. برهمین اساس بیوفلاک یک فناوری عالی است که برای توسعه سیستم آبزی پروری تحت تبادل آب محدود یا صفر با تراکم زیاد ماهی، هوادهی قوی و زیست‌های زنده (میکروبی) استفاده می‌شود. این سیستم دارای امنیت زیستی مناسب، سازگار با محیط زیست و تولید اقتصادی پایدار می باشد. بطوریکه تحقیقات محققین سیستم‌های بیوفلاک را به عنوان چهره‌ای نوین از بیوتکنولوژی میکروبی با استدلال برای توسعه این سیستم در تولید بهتر آبزی پروری با منابع طبیعی محدود آب مورد تاکید خود قرار دادند. از آنجائیکه محیط پرورش آبزیان از یک سو به کیفیت فیزیکوشیمیایی و بیولوژیکی آب بستگی دارد و از طرفی این محیط کاملاً یک محیط شکننده و حساس هست، لذا مدیریت صحیح در پرورش آبزیان با استفاده از سیسم بیوفلاک می تواند نقش حیاتی و موثری در پرورش آبزیان داشته باشد.
)