پرورش لاروهای ماهی خاویاری در سیستم‌های مبتنی بر بیوفلاک به‌عنوان یک رویکرد امیدوارکننده و پایدار در آبزی‌پروری شناخته می‌شود. تکنولوژی بیوفلاک با بهره‌گیری از جامعه‌ای متنوع از میکروارگانیسم‌ها، از جمله باکتری‌های نیتریفیکاسیون و هتروتروف، کیفیت آب را بهبود می‌بخشد و به تبدیل ترکیبات سمی نیتروژن کمک کرده و شرایط زیست‌محیطی کلی را بهبود می‌دهد. این سیستم همچنین نیازهای تغذیه‌ای لاروهای ماهی خاویاری را با ارائه مواد مغذی ضروری از طریق بیوفلاک که حاوی باکتری‌ها و جلبک‌های مفید است، تأمین می‌کند. مدیریت مؤثر تغذیه با شروع از غذاهای زنده، مانند Artemia nauplii، و انتقال تدریجی به جیره‌های فرموله‌شده، رشد و بقا بهینه را تضمین می‌کند. پایش مداوم پارامترهای کیفیت آب—مانند دما، pH، آمونیاک، نیتریت و نیترات—و مدیریت صحیح بیوفلاک، از جمله هوادهی و افزودن منابع کربن، برای حفظ یک محیط سالم برای لاروها ضروری است. پژوهش‌های آینده نیاز است تا دستورالعمل‌های تغذیه‌ای را بهبود بخشیده و جیره‌های تخصصی برای گونه‌های مختلف ماهی خاویاری توسعه دهند تا تولید پایدار و حفاظت از این ماهیان در معرض خطر را ارتقاء دهند. با پیاده‌سازی استراتژی‌های جامع پایش و کنترل، پرورش‌دهندگان می‌توانند شرایط رشد را بهینه کرده، سلامت ماهیان را بهبود بخشند و کارایی کلی سیستم‌های بیوفلاک در پرورش ماهیان خاویاری را افزایش دهند.
)