یکی از الزامات توسعه آبزی‌پروری، افزایش جذابیت این بخش برای سرمایه‌گذاری از طریق معرفی محصولاتی با ارزش افزوده بالا نظیر ماهیان خاویاری است. دوره رشد طولانی و هزینه بالای تغذیه اکثر گونه‌های ماهیان خاویاری سرمایه‌گذاری در این بخش را برای بسیاری از پرورش‌دهندگان دشوار ساخته است. با این وجود، خانواده دیگری از ماهیان خاویاری با نام پاروپوزه‌ها وجود دارند که به‌دلیل دوره کوتاه پرورش و نرخ رشد بالا (رسیدن به وزن 3-2 کیلوگرم ظرف 2-1 سال) و رژیم غذایی زئوپلانکتون‌خواری، قابلیت بالایی برای آبزی‌پروری دارند. محدوده دمای مناسب برای تکثیر و پرورش این ماهی به ترتیب 16-13 و 18-16 درجه سانتی‌گراد است. سن رسیدگی جنسی در طبیعت تا 14 سالگی و در اسارت تا 8 سالگی است. وزن مطلوب و تراکم اولیه برای پرواربندی در استخرهای خاکی به‌ترتیب 150 گرم و 25000 عدد در هکتار و برداشت نهایی بدون غذادهی، در حدود 3 تن در هکتار است. با توجه به رژیم غذایی پلانکتون‌خواری این ماهی، بارورسازی آب ضروری است. کیفیت گوشت و خاویار این ماهی با تاسماهیان رقابت نموده و بسیار مشابه گونه اوزون‌برون است. تنها مشکل در زمینه آبزی‌پروری پاروپوزه این است که این ماهی غیربومی بوده و ذخایر طبیعی آن در ایران وجود ندارد. با توجه به تجربیات پیشین در زمینه واردات مولدین گونه‌های غیربومی نظیر استرلیاد، تاسماهی سیبری و کپورماهیان چینی، به نظر نمی‌رسد که معرفی پاروپوزه به بخش آبزی‌پروری کشور غیرممکن باشد. بنابراین، مقاله حاضر مروری بر روش‌های تکثیر، پرورش و فرآوری خاویار پاروپوزه است.
)