اثرات کمبود اکسیژن محلول در آب بر سلامت فیل‌ماهی(Huso huso) پرورشی

نوع مقاله : مقاله ترویجی

نویسنده

بخش بهداشت و بیماریها، موسسه تحقیقات بین المللی تاسماهیان دریای خزر

چکیده

اکسیژن مانند دما، عامل مؤثری بر نرخ متابولیکی ماهیان است. اکسیژن ناکافی نرخ متابولیکی را کاهش می­دهد و آن را مختل می­کند و در نتیجه باعث مرگ ناشی از خفگی می­شود. کمبود اکسیژن محلول در آب یا هیپوکسی پدیده­ای است که در محیط­های آبی رخ می­دهد و در حالت کلی یک سیستم آبی با غلظت اکسیژن کم بین 1 الی 30 درصد اشباع هیپوکسی نامیده می­شود. هیپوکسی حتی برای مدت کوتاه می­تواند برای ماهیان مضر یا کشنده باشد. هیپوکسی (3-2 میلی­گرم در لیتر) در پرورش فیل­ماهی پرورشی با میانگین وزن 2/49±9/280 گرم و 1/138±9/1217 کیلوگرم، در یک دوره دو ماهه سبب بروز آسیب بافتی در آبشش و طحال و تغییر در شاخص­های فیزیولوژیک گردید و ماهی­ها شرایط عمومی طبیعی نداشته، شنای کندتری داشتند و تمایل به مصرف غذا نشان نمی­دادند. کاهش تمایل به مصرف غذا در فیل­ماهیان به دلیل تلاش ماهی­ها جهت استفاده بهینه از اکسیژن بوده است که کاهش رشد را نیز به دنبال دارد و این امر در نهایت سبب ضعف عمومی ماهی­ها شده و ماهی مستعد ابتلا به بیماری­ها می­گردد. اگرچه فیل­ماهی با حداقل مقدار اکسیژن 3-2 میلی­گرم در لیتر می­تواند در آب زنده بماند، اما نه تنها فاقد رشد خواهد بود، بلکه از وزن آن نیز کاسته شده و با توجه به طولانی بودن دوره پرورش فیل­ماهی این امر سبب ضرر اقتصادی پرورش­دهندگان ماهیان خاویاری خواهد شد. لذا با توجه به این که هیپوکسی اثر نامطلوبی بر سلامت فیل­ماهیان پرورشی دارد، پرورش این ماهیان با اکسیژن بالا (9-10 میلی­گرم در لیتر) توصیه می­گردد.

کلیدواژه‌ها

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار